Na poslednjem, završnom seminaru projekta „Fašizam: muzealizacija i edukacija danas“, razmatraćemo, na izabranim primerima, pitanje pristupa i učinka obrazovnih i muzeoloških praksi u državama i društvima današnjeg ali i istorijskog kapitalističkog centra - i državama i društvima kapitalističke periferije. Kao i u drugim oblastima formalne i neformalne, javno-institucionalne ili civilno-društvene politike i prakse edukacije i memorijalizacije, i u onoj koja je posvećena evropskoj istoriji XX veka primetne su simptomatične razlike između ova dva geografsko-politička domena: dok u zemljama centra naizgled vlada pretežno racionalni i odavno stabilizovani pristup politici i kulturi sećanja, u zemljama periferije odvija se pretežno iracionalna destabilizacija i degradacija prethodnih i fabrikacija novih pristupa i praksi, sa ciljem njihovog stalnog prilagođavanja i ujednačavanja sa bilo latentnim ili transparentnim imperativima post-socijalističkog i anti-socijalističkog društveno-ekonomskog uređenja. Pitanje - Da li se i kako ove pojave i procesi mogu povezati sa skorašnjom pojavom i rastom ideja i pokreta koja podsećaju a često i otvoreno referiraju na ideje i politike istorijskih fašizama? – već je postalo retoričko.

Kulturni centar Rex vas poziva na završno predavanje i diskusiju u okviru projekta „Fašizam: muzealizacija i edukacija danas“. Nakon niza studija slučaja, predavanja, aktivističkih i teorijskih istraživanja kojima smo istraživali koncepte i kapacitete aktuelnih obrazovnih i muzejskih praksi u zemlji i svetu, pažnju ćemo obratiti na situaciju proizvedenu aktuelnim istorijskim izložbama u Berlinu.

Izložba “Toward a Concrete Utopia: Architecture in Yugoslavia, 1948–1980” u Muzeju moderne umetnosti u Njujorku je “prva velika izložba u SAD koja se bavi značajnim opusom arhitekture socijalističke Jugoslavije, a koja je budila interesovanja u svetu tokom 45 godina postojanja zemlje.” U najavi se između ostalog naglašava da više od 400 eksponata prikupljenih iz muzejskih zbirki, privatnih kolekcija i javnih arhiva, predstavljaju teoriju i praksu arhitekture koja je, u okruženju perpetuiranog vanrednog stanja izgradnje socijalističkog društva baziranog na samoupravljanju, bila jedan od ključnih instrumenta održanja utopijske vizije i stalne inspiracije, bilo u pogledu samog dizajna bilo šireg društvenog uticaja.

Centar za vizuelnu antropologiju vas poziva na tribinu i prezentaciju radova učesnika Škole vizuelne antropologije koja je ove godine prvi put dobila međunarodni karakter. Glavnu temu susreta, nakon prezentacije radova, činiće razgovori o načinima i mogućnosti organizacije i realizacije kvalitetnih projekata, javna razmena iskustava o menadžmentu, iskušenjima, prevazilaženju problema, i ostalim delovima projektnog procesa... Diskutovaće se načini produkcije i ko-produkcije u situacijama bez jasne institucionalne i budžetske podrške. Primeri sa lokalne i drugih scena kao i iz međunarodnih saradnji otkrivaju nam svet snalaženja, solidarnosti i improvizacije koji pokušavaju da dostupnost i privlačnost učestvovanja u umetničkom stvaranju ostanu nesto više od profesije i privilegije. Tribine su takođe i platforma za predstavljanje primera dobre prakse na nezavisnoj sceni Srbije, te međusobnom informisanju i umrežavanju