CHINCH I REX predstavljaju: Kad klaviri pucaju: Post-piano

Kor Fuler (Cor Fuhler) je počeo da svira na klaviru i orguljama kada je imao 6 godina. Studije klavira i improvizacije završio je 1989. godine na Svelink konzervatorijumu. Njegova osnovna interesovanja leže u proširenim mogućnostima klavira, skupljanju i sviranju raznolikih akustičkih i elektronskih klavijaturnih instrumenata i stvaranju/izgradnji svojih instrumenata, kao što je na primer keyolina (violina kombinovana sa klavijaturom) i instalacija. Fuler nastupa u različitim sastavima negujući improvizaciju, eksprimentalni zvuk, ali i istraživanje muzike vanevropskih kultura poput indonežanskog gamelana. Do sada je sarađivao sa svim vodećim sastavima posvećenim impro muzici u Holandiji, Evropi i svetu, poput Mimeo ansambla, Evana Parkera, Džona Zorna, Boba Ostertaga, Ikue Mori, Kita Roua, Frans Mari Uiti i drugih. http://www.myspace.com/corfuhler
Tokom istorije zapadne muzike instrumenti sa dirkama bili su značajni pokretači njenog tehnološkog razvoja - od čembala, preko temeprovanja žica klavira, do savremenih sintisajzera i semplera. U svakom razdoblju klavijature su bile korišćene kao visoko komunikativni interfejs i kontroler za stvaranje zvučnih matrica i otvaranje novih polja muzičkog stvaralaštva. U poslednjih nekoliko godina na globalnoj elektronskoj muzičkoj sceni primećena je i tendencija da se sve više koristi upliv analognih zvučnih tehnologija kao i originalnog i čistog zvuka instrumenta, u čemu se klavir dokazao kao najzanimljiviji. Ideja serijala Post-Piano jeste da se prikaže trenutno najaktuelnije i najuzbudljivije savremene prakse korišćenja instrumenata sa klavijaturama, a koje izlaze iz granica uobičajenog klavirskog resitala ili koncerata rane muzike, ali i koji pokazuje drugačiju upotrebu elektronskih klavijatura. Tokom 20. veka, klavir sa svojom specifičnom prirodom žičanog instrumenta sa dirkama, a posebno u stvaralaštvu Džona Kejžda, otkriva nove zvučne pojave koje proizlaze iz emancipovanja pre svega žičanog dela njegove konstrukcije, tj. onog perkusivnog elementa njegove izražajanosti. Ovaj postupak je poznat kao "prepariranje klavira" - klaviru strani, ali čoveku svakodnevno poznati predmeti deluju nad žicama kako bi se kreirao sasvim novi zvuk. Pokazalo se da zajednički život tako dobijenog izvornog zvuka instrumenta i dodatnog upliva žive elektronike nije nemoguć, već izuzetno inspirativan za stvaranje novog zvučnog univerzuma. www.chinch.org