OBIČAN JEDAN BIOSKOP: NEPAR u izvođenju Tog Jednog uz 99 nas-vas-njih

„NEPAR" je intermedijalni rad iniciran dramom „Čas u kome ništa nismo znali jedni o drugima" Petera Handkea. Ispituje nesklad između opšte tendencije umrežavanja koja teče uporedo sa ekspanzijom virtuelnih Agora, i doživljaja razjedinjenosti u svetu u kome su ukrštanja retkost, a stvoreni linkovi kratkog veka. Kroz prozorska okna prati se dan stanara u jednoj kući: prolazni fragmenti intimnosti - uhvaćeni, potom i uveličani u svom nastajanju i nestajanju. Ima ih mnogo, a svaki stanar vidi se samo jedanput, na kratko, pojavljujuje se i izmiče, kako pogledu tako i očekivanjima, zbog čega kuća ponekad liči na raznobojni i privlačni ringišpil, dok mimohodi i začudni sinhroniciteti pocrtavaju prilike za nove priče, nužno propuštene jer ostaju u oku posmatrača, van domašaja samih aktera. Partitura zamenjuje narativ, forma prati zakonitosti muzičke kompozicije, a samo izvođenje odvija se u zadatom okviru koji manipuliše zvučnim, svetlosnim i video signalima, i u duhu Handkeovog trga kroz koji za samo jedan „čas" prođe čitava istorija civilizacije, sugeriše neku vrstu egzistencijalnog pačvorka - ovdašnjeg i sadašnjeg.

Rad je posvećen odsustvu susreta i problemu izolovanosti u okruženju u kome opažaj čoveka traje kratko, a slika izmiče pre nego što se zaista formira. Iz uskih prozora kroz koje profilišemo javne identitete pratimo svet u fragmentima, pažljivo selektovan u odnosu na ego ideale kao i očekivanja koja se postavljaju iz spoljne realnosti. Selekcija se vrši na obe strane. Dok se brižljivo bira šta će izjaviti, citirati, voleti, hteti, kako će izgledati i šta će zapravo misliti naši avatari, u udaljenim ramovima nudi se infantilna romantizacija trenutka koja, kao i svaki surogat, prija u malim uzorcima. Istovremeno, menja se percepcija naše intimnosti koja se, hteli mi to ili ne, sistematski brani. Tako „ostrvski" duh odoleva uprkos potrebama i nužnostima koje nameće realnost - ona spoljna, isto koliko i ona unutrašnja. U ishodu ostaje svest o usamljenosti (čak možda više nego doživljaj) koja se prihvata kao neminovnost ili pak koncept jednog vremena.
Kroz „NEPAR" prođe 99 aktera različitih uzrasta, izbora i zanimacija. Skoro da i nemaju ničeg zajedničkog izuzev adrese i odluke da se u ovom radu pojave.

Stanari (po redosledu pojavljivanja): Bojana Mišić, Milan Marković Matthis, Slavica Mirković, Virdžinija Đeković, Đorđe Branković a.k.a. Ah.Ahilej, Boris Čaksiran, Vesna Milosavljević, Andrija Stojanović, Stefan Malešević, Veljko Bogdanović, Slaviša Rajković, Slađa Tasić, Boba Mirjana Stojadinović, Andrej Todorovski, Dušica Popadić, Nina Savčić, Irina Knežević, Anđelka Nikolić, Mirko Jokić, Vladimir Milovanović, Svetlana Pavlović, Dragoljub Nedić, Mihaela Drakulović, Dragana Jovović, Dragan Rakić, Maja Mirković, Ana Adamović, Miroslav Karić, Dobrivoje MIlijanović, Tihomir Damjanović, Vladimir Mušicki, Bojana Škorc, Vesna Tašić, Olja Živanović, Stevan Marić, Miloš Paunović, Irena Mičijević, Marko Marinković, Slobodan Kaluđerović, Aleksandar Božina, Jelena Ilić, Ljiljana Tasić, Milan Đurić, Milena Kvapil, Sunčica Vučaj, Rade Ćosić, Magda Janjić, Dragan Dimčić, Anđelija Todorović, Predrag Milanović, Ilija Milošević, Radivoje Andrić, Biljana Slavković, Milena Kaličanin, Nina Marković Matthis, Radivoj Knežević, Isidora Veselinović, Zorana Petrov, Lav i Senja Popović, Dušica Parezanović, Dimitrije Tadić, Greta Garbo Pelević, Aneta Strugar, Uroš Janković, Grigorije Drakulović, Bojana Lazić, Zoran Maravić, Dušan Čavić, Jovanka Radojičić, Vesna Varićak, Lucija Drakulović, Zoran Rajšić, Ivan Mratinković, Marko Gvero, Luka Miljković, Janoš Buš, Marijana Cvetković, Maja Pelević, Nemanja Stanković, Dobrica Veselinović, Ivan Todorovski, Maja Ćirić, Đorđe Drakulović, Tanja Marković, Marija Stojić, Ljubica Beljanski Ristić, Selman Trtovac, Ana Todorovski, Tanja Berclaz Simić, Dimitrije Stojanović, Jana Tasić, Ksenija Đurović, Bojan Babić, Anja Tasić, Đorđe Živadinović, Nina Lazarević, Marina Lazarević i Ida Teodosijević.
Kuća: Rex, Beograd
Koncept, scenario i režija: Irena Ristić
Scenografija: Zorana Petrov
Moderacija: Đorđe Branković
Kamera: Ivan Todorovski
Montaža: Ana Radojičić
Muzika: Ah.Ahilej
Produkcija: Hop.La!

Reprize: 11. oktobar u 21:00 i 12. oktobar u 20:00 i 21:00

Urađeno uz podršku Kulturnog centra Rex, Asocijacije Nezavisna kulturna scena Srbije, Druge scene, Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije i Sekretarijata za kulturu Beograda.